Tabitha's Etalage

Hoofdpagina Vier Bloemen! Kookboek Huisdieren Boekenkast Citaten Spiritualiteit Levensloop Foto's Archief

Welkom, wees welkom!

Even voorstellen

Welkom bij Tabitha's etalage. Mijn naam is Tabitha Kooijman-Huijsmans. Op 18 augustus 2009 ben ik met Jan Huijsmans getrouwd. Ik ben 38 jaar, en speel huisvrouw. Ondertussen ben ik op zoek naar een beroep waar ik de nodige uitdaging in vind en de nodige creativiteit in kwijt kan. Ik was al een tijdje van plan om een website te bouwen in html-code, met wat hulp van Jan. Eerder had ik nog niet zo'n idee wat ik er op zou zetten, maar daar ben ik inmiddels uit.

Tabitha's etalage

Ik heb voor de titel "Tabitha's etalage" gekozen, omdat alles wat je op Internet zet door iedereen gezien kan worden, zoals in een etalage. Mijn plan is om van deze pagina een etalage te maken over mijn hobby's en interesses, zoals digitale fotografie, onze huisdieren, speksteen bewerken, tekenen, schilderen, en verzamelen van edelstenen en bierglazen met logo en spirituele en inspirerende teksten.

Blog

Inzichten

Vorige week was ik druk met Twitter en vooral met het bekijken van diverse links die ik daar tegenkwam. Daar ontdekte ik de beschrijving van indigo- en kristalkinderen. Zowel de beschrijving als de problemen die deze mensen ondervinden zijn voor mij bijzonder herkenbaar. Ik ben niet gek, ik ben een indigo met een beetje kristal.

Dit weekend ontvingen we onze eerste Happinez (06-2010) van ons abonnement. We kochten ze toch steeds los...

Daarin staat een artikel over 'De wijsheid van de onderbuik'. Met name in het laatste deel van het artikel sprak me aan: 'Creativiteit.' "In de periode vlak voor de ongesteldheid zijn we juist niet naar buiten gericht, maar in onszelf gekeerd. Het is een tijd van introspectie, van terugkijken op wat we gecreëerd hebben. We zijn ook vaak gevoeliger dan anders. 'Tijdens deze dagen zijn vrouwen het best afgestemd op hun innerlijke kennis. De sluier tussen de werelden van het geziene en, het bewuste en het onbewuste, wordt veel dunner,'schrijft Northrup. 'De premenstruele fase is daarom de periode waarin onze 'magie', het vermogen om de pijnpunten in ons leven te herkennen en transformeren, toegankelijker is voor ons. We zijn dan misschien eerder geneigd te huilen, maar onze tranen houden verband met iets wat van grote betekenis voor ons is. (...) Onze innerlijke wijsheid vraagt duidelijk om aandacht.'"

En 'Heilig': "In oosterse culturen, zoals in India is het volstrekt normaal dat vrouwen het in deze fase wat rustiger aan doen. Maar in het Westen worden deze dagen, waarin we emotioneler, minder energiek en meer beschouwend dan anders zijn, al snel beoordeeld als 'lastig' en 'onproductief'. Met veel chocolade en paracetamol slaan we ons hier doorheen. Maar het kan natuurlijk ook anders. We kunnen ook bewust al het moois dat deze fase met zich meebrengt, benutten en ons overgeven aan de behoefte aan rust en introspectie."

En ik maar denken dat ik gek was, als ik weer eens liever thuis bleef van mijn werk en in mezelf gekeerd was vlak voor mijn menstruatie. En ongelovelijk chagerijnig werd als ik niet aan die behoefde aan rust kon toegeven.

Ik ben niet gek, ik ben een vrouw en dit is mijn natuur!

PMS is een natuurlijke staat van zijn, waarom daar aan sleutelen met dure pillen en poeders om aan de eisen van de westerse maatschappij te voldoen? Waarom niet de rust en de afzonderig nemen die je nodig hebt in die periode?

Ik ga maar eens pleiten voor 2,5 week werken per maand voor vrouwen.

Naar boven

Testpagina